- Opublikowano: poniedziałek, 12, kwiecień 2021 11:35
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęła się zbrodnia katyńska. NKWD zaczęło masowe egzekucje polskich oficerów w Kozielsku, Starobielsku, Ostaszkowie. W wyniku zbrodni katyńskej na NKWD rozstrzelało co najmniej 21 768 obywateli Polski (w tym ponad 10 tys. oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, zbrodniarze dokonywali przez strzał w tył głowy z broni krótkiej.
Przez 50 lat (1940–1990) władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską. 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych z tą zbrodnią nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.
Ofiarami zbrodni byli oficerowie, podoficerowie oraz szeregowi Wojska Polskiego, częściowo pochodzący z rezerwy (naukowcy, lekarze, inżynierowie, prawnicy, nauczyciele, urzędnicy państwowi, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów), którzy po agresji ZSRR na Polskę, uzgodnionej przez ZSRR z III Rzeszą na podstawie paktu Ribbentrop – Mołotow, zostali po 17 września 1939 roku w różnych okolicznościach rozbrojeni i zatrzymani przez Armię Czerwoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako jeńcy wojenni.
Zamordowano także kilkutysięczną grupę funkcjonariuszy Policji Państwowej, Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), Straży Granicznej i Służby Więziennej. Poza tym wśród ofiar było przeszło 7 tys. osób cywilnych, policjantów i oficerów bez statusu jeńca, osadzonych w więzieniach na terenie okupowanych przez ZSRR Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej. Rodziny ofiar zbrodni przebywające na tych terenach – ok. 22–25 tys. rodzin (ponad 60 tys. osób) – wysiedlono w kwietniu 1940 roku do Kazachstanu na podstawie uchwały Biura Politycznego KC WKP z 2 marca 1940 roku podjętej na wniosek Ławrientija Berii i Nikity Chruszczowa.
Ofiary zbrodni katyńskiej pogrzebano w masowych grobach w Katyniu pod Smoleńskiem, Miednoje koło Kalinina, Piatichatkach na przedmieściu Charkowa, Bykowni koło Kijowa i w przypadku ok. 6–7 tys. ofiar w innych nieznanych miejscach (prawdopodobnie m.in. Kuropaty na Białorusi). Rozstrzeliwań dokonywano w ścisłej tajemnicy, ale już w 1943 roku ujawniono zbiorowe groby w Katyniu koło Smoleńska.
Jednym z zamordowanych oficerów na „nieludzkiej ziemi” był major Stanisław Kuczyński – Iskander Bej, którego pamięć przywołuje posadzony w ubiegłym roku Dąb w Dobromierzu. Zamordowany przez NKWD strzałem w tył głowy w Charkowie w 1940 roku.
Stanisław Kuczyński – Iskander Bej, to jeden z zapomnianych oficerów, rotmistrz kawalerii służący przed wojną w 27. Pułku Ułanów im. Króla Stefana Batorego. Został aresztowany przez sowietów w we wrześniu 1939 roku. Jego nazwisko znajduje się na liście katyńskiej.
Chcemy, aby nasi uczniowie poprzez zasadzony Dąb Pamięci pamiętali o żołnierzach, którzy zginęli daleko od nas, właśnie o takich jak major Stanisław Kuczyński – Iskander Beja.
Wszystko przemija, ale pamięć pozostaje. Mamy głęboką nadzieję, że chwała przetrwa dzięki młodemu pokoleniu, które nabywa szacunku dla historii i dla tych, którzy tę historię tworzyli.
Robert Dzierzgwa
https://www.radio.kielce.pl/post-100994
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ofiary_zbrodni_katyńskiej_–_zamordowani_w_Charkowie
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |